Ik ben Vicky, 41 jaar, echtgenote en mama van 2 prachtige dochters.  De camera is sinds mijn kindertijd één van mijn beste vrienden.  Ik zou hem dan ook niet meer kunnen wegdenken uit mijn leven.  Ondanks de prille passie, was het niet zo vanzelfsprekend om mij na mijn middelbare studies ten volle in de fotografie te smijten, want fotografie is peperduur.  Bovendien waren er al zoveel fotografen en bevonden we ons reeds in het tijdperk van de digitale fotografie.  Als iedere goede huisvader een digitale camera herbergt, hoe zou je dan als fotograaf nog je boterham kunnen verdienen?  

​

Daarom sloeg ik een andere richting in en koos ik voor een beroep als logopediste, wat mij ook heel veel voldoening geeft.  En ja hoor, ook in dit beroep nemen kids een centrale plaats in.  Echter, het gemis van de camera bleef aanwezig en uiteindelijk startte ik zo'n 10 jaar geleden in Gent met een jarenlange opleiding fotografie in avondonderwijs.  En yes, daar kwam hij dan, mijn eerste echte digitale spiegelreflexcamera!  Wat was ik overdonderd door al die knoppen en hun functies!  Het experimenteren kon beginnen...     

​

Sindsdien is de liefde voor de fotografie alleen nog maar gegroeid.  Hoewel de camera steeds in mijn reiszak zat en ik mij aanvankelijk vooral richtte op het fotograferen van natuur en landschappen, ben ik mij, met de komst van mijn eerste kindje, steeds meer gaan verdiepen in newborn- en portretfotografie via online cursussen en workshops.  Ik ging in de leer bij wereldtoppers in hun vak zoals Kelly Brown, Russ Jackson, Natasha Ince en Paulina Duczman.  Ik werd enorm geprikkeld om in deze richting verder te gaan.  In newbornfotografie kan ik alles wat mij lief is combineren: fotograferen, werken met kids en het vastleggen van emoties.  Bovendien kan ik hier ook mijn creativiteit in kwijt.  Wat geeft het ongelooflijk veel voldoening als je zo'n pril leven kunt fotograferen en een herinnering voor later kunt creëren.  Als een ouder de foto van zijn of haar kleintje aan de muur hangt en een traantje van ontroering wegpinkt, ja, daar doe ik het voor!  Dan wordt fotografie zoveel meer dan het vastleggen van beelden...  Ik pleit hierbij ook echt voor het printen van je foto's.  Foto's op een USB-stick is leuk, maar die kan je helaas niet aan de muur hangen.  Ze zijn vluchtig in vergelijking met het pure geluk dat je ervaart als je 's ochtends van je kopje koffie geniet terwijl je verwonderd kijkt naar die eerste foto van je kleintje en je afvraagt waar de tijd is gebleven...  Of wanneer je apetrots het fotoboek van je communicant bewondert en bij jezelf denkt: "Hoe snel worden ze toch groot."  

 

Ik hoop dan ook de eer te mogen hebben om jou, je kleintje, je broer, je zus of je familie te mogen fotograferen op een belangrijk moment in je leven.  Op een ongedwongen en rustige manier en met wederzijds respect gaan we samen op zoek naar de essentie van jouw verhaal en datgene wat echt telt: het gevoel.  En dat gevoel proberen we vast te leggen in beelden.  Opdat je de herinneringen die je maakt, later kunt herbeleven.  Keer op keer.  Voor altijd... 

​

​

​

​

      

​

​

​

​

​

​